Verhaal

In de vroege ochtend van 14 juli 1951 voltrok zich een moord in een klein Brabants dorp, Liempde. Deze moord is bij elke inwoner van het dorp bekend. Ook bij de huidige generatie weet men wellicht wat zich heeft afgespeeld in de boerderij aan Looeind 11.

In de boerderij aan de Looeind 11 woonde Cornelus Kuppens samen met zijn vrouw Wilhelmina Maria Lambertha van de Sande zij bedreven hier het boerenleven. Wilhelmina Maria Lambertha van de Sande kwam al in 1916 te overlijden. Cornelus had dus nu alleen de zorg over Johan Kuppens die nog maar een baby was. De zorg lukte hem niet alleen, daarom heeft hij zijn zuster, Maria Kuppens, in huis gehaald om hem mee te helpen zijn zoon op te voeden. Hierdoor werd de zoon blootgesteld aan de orthodoxe opvoeding van vader en tante.

Maria Kuppens was waarschijnlijk gescheiden van tafel en bed en ze had twee kinderen verloren. Ze trouwde op 30 april 1909 met Wilhelmus van der Pasch. Deze van der Pasch overleed in 1963 te Boxtel. En heeft niets te maken met het geen wat is gebeurd. Maria werd uiteindelijk de belangrijke spil in deze laffe moord. Deze vrouw schijnt nogal jaloers van aard te zijn geweest. Daarnaast was zij erg van het geld.

De Friedjes

De ‘Friedjes” zoals de familie Kuppens in het dorp werden genoemd, waren boeren. Zij woonden in de boerderij welke al een tijdje werd

bewoond door de Kuppens. De bijnaam “Friedjes” kwam van één van de voorouders, Godefridus Kuppens. De bijnaam van deze Godefridus was “Friedje” en werd later gebruikt als aanduiding voor de familie Kuppens.

De katholieke familie Kuppens welke bekend stonden als “gierig” leefden zeer geïsoleerd van het dorp. Zij bemoeiden zich bijna niet met anderen en deden niet mee aan de sociale activiteiten in het dorp. Wel waren ze elke zondag aanwezig in de kerk. Naastenliefde was iets vreemds voor hun en iets wat ze absoluut niet aan deden. Het geloof was zeer belangrijk er werden binnenshuis diverse godsdienstoefeningen gehouden.

De familie Kuppens waren rijk en hadden veel geld. Dit kwam mede doordat zij geen geld uitgaven aan andere zaken dan dat nodig was. Ze verstopten hun muntstukken en papierengeld. Bang om alles kwijt te raken. Of dat het aangetrouwde er mee vandoor zou gaan.

De familie Kuppens vertrouwden niemand hun geld toe, zelfs geen bank. Het geld wat ze hadden werd in een Keulse pot begraven. In deze pot zat 30.000 zilverlingen, allemaal opgepot in de jaren. Johan Kuppens heeft tot aan zijn dood maar gedeeltelijk gebruik gemaakt van een bank, maar had veel verstopt in sigarendoosjes. Bang dat iemand met zijn geld aan de haal ging. Hij was vreselijk gierig.

Er was op de boerderij een vrouwelijke werkkracht nodig en een schoondochter is goedkoper dan een maagd. Daarom werd er een contactadvertentie gezet in een krant. Hierop werd gereageerd door Johanna Huijboom uit Velsen. Na een kennismaking van twee weken was het huwelijk beklonken. Na het huwelijk ging Johanna verhuizen naar Liempde en trok zij in bij de “Friedjes”. De tante, Maria Kuppens, had van het begin af aan het waanidee dat zij, Johanna Huijboom, getrouwd was met Johan vanwege het geld. Daarnaast dacht ze dat zij bij een boevenbende behoorde. Maar dat er geen klik was tussen Maria & Johanna was wel duidelijk. Johanna wilde ook niet mee bidden tijdens het Rozenkransje, dit zette bij de familie alleen nog maar meer vraagtekens. Johanna was ook katholiek maar wel modern. Zonnen in de tuin deed ze graag maar was uit den boze bij de strenge katholieke familie Kuppens. Want wat zou het dorp wel niet van vinden. Hierom twijfelde ze aan haar huwelijk en ging terug naar Velsen. Naar een aantal weken kwam ze terug. Met haar man had ze dan nog wel een klik, maar met de oudjes absoluut niet.

En zo gebeurde het, in de nacht van 13 op 14 juli lag Johanna te slapen in haar bed. De Kuppens hadden toen al een plan. Voor dat zij op bed ging had ze nog ruzie met haar echtgenoot. Johanna ging op een apart bed slapen, niet wetende dat dit haar laatste nacht op aarde was. Johan kon niet slapen, van alles spookte hem door zijn hoofd. Zijn vader kwam op zijn kamer, om de daad bij het woord te voegen. Men ging naar het bed waar Johanna lag te slapen daar wurgde haar eigen man haar in haar slaap geholpen door haar schoonvader, deze hield haar in bedwang.

Al worstelend ging zij haar dood in, de worsteling was zo ruw dat men door het bed heen zakte. Waarna ze een stuk touw om haar nek kreeg en werd opgehangen. Dit werd gedaan om de buitenwereld te laten geloven dat zij zichzelf van het leven had beroofd. De volgende ochtend werd de buurman erbij gehaald, de vrouw had zich opgehangen werd er gezegd. De politie werd erbij gehaald.

Gelukkig was een rechercheur niet overtuigd van dit zelfmoord verhaal en liet een diepgaand onderzoek instellen, waarna bleek dat het niet ging om zelfmoord, maar om MOORD! Er werden namelijk sporen gevonden welke er op duiden dat het geen zelfmoord was door verhanging. De “Friedjes” werden opgepakt en mochten voor de rechter hun verhaal doen.

De rechtszaak

De vader Cornelus Kuppens (Kees) kwam in de rechtszaal in een vies colbertjasje ook hieraan werd geen geld uitgegeven. Zijn zoon had “vrouwe handjes” zo werd geschreven in de landelijke kranten. Hij werd niet sterk geacht en hierom werd blijkbaar vader in de moordplannen meegenomen. Tijdens de rechtszaak werd duidelijk waar het allemaal om draaide. De paranoia gedachten van Tante de krenterigheid en de strenge katholieke leer. Door dit alles werd Johanna in koelen bloede vermoord.

Op 27 maart 1952 hoorden ze in de rechtbank van Den Bosch 15 en 20 jaar tegen zich eisen. Maar op 12 mei 1952 gingen vader en zoon alsnog in hoger beroep. Uiteindelijk kregen ze in hoger beroep (15 december 1952) 15 en 17 jaar.

Maria Kuppens werd in een gesticht geplaatst om hier uiteindelijk te sterven (1953). In welk gesticht ze is geplaatst is onbekend. Cornelus Kuppens kreeg 15 jaar gevangenisstraf en kwam terecht in de blokhuispoort te Leeuwarden, daarna in de Koepel te Breda en is uiteindelijk in 1966 overleden in de gevangenis van Vught. Johan Kuppens werd veroordeeld tot 17 jaar gevangenisstraf en heeft uiteindelijk 12 jaar gezeten in de Koepel van Breda.

Pers

De rechtszaak werd gevolgd door de landelijke pers. Zo besteedde de Telegraaf, de Vrije Pers en de Waarheid aandacht aan deze zaak. Ook de Helmondsche Courant had aandacht voor deze zaak.

Op vrije voeten

Toen Johan Kuppens weer vrij kwam ging hij weer wonen in het huis waar de moord heeft plaats gevonden. Hij hertrouwde later met een Duitse vrouw welke een zoon had. Naarmate deze ouder werd is besloten om te gaan verhuizen naar Friesland. De boerderij in Liempde is onder de marktprijs verkocht om maar zo gauw als mogelijk weg te kunnen. Bang, dat zijn nieuwe vrouw en stiefzoon er achter zouden komen wat er allemaal in dit huis had plaats gevonden. In 1972 plaatste hij een advertentie in de Leeuwarder Courant met de vraag voor een woning met 1 ha grond. Het moest in de omgeving van Leeuwarden zijn. Waarom er gekozen is voor de omgeving van Leeuwarden is onbekend.

Wie er ten tijde van detentie van vader en zoon op het huis in Liempde heeft gepast is onbekend. Wel is zeker dat de zoon na zijn detentie weer terug ging naar het huis aan de Looeind 11 te Liempde.

Het geld

Al het geld wat de familie had gespaard en zo vreselijk zuinig op was is naar de familie Huijboom gegaan. Zij werden door de rechter in Den Bosch als erfgenamen aangemerkt. Hierdoor kregen zij al het geld toegewezen en was de familie Kuppens per direct arm. Het precieze bedrag is onbekend maar het was een aanzienlijk bedrag, de Friedjes werden namelijk gezien als rijken.

Familiegeheim

Al die jaren was het bij de familie niet bekend dat deze tragedie zich had afgespeeld. Ook na de vele bezoeken aan Liempde is er nooit een woord over gerept.

De familie zou pas in december van 2011 erachter komen wat stiefvader/opa had gedaan. Dit na weekendje in het voormalige ouderlijk huis te Liempde. Waar de huidige bewoners de familie het verhaal vertelden en hen het krantenartikel lieten lezen. Waarna er een aantal puzzelstukjes op zijn plaats zijn komen te vallen.

Looeind 11

De boerderij is ten tijde van de strafzitting verhuurt aan familie Ties van der Loo uit Liempde. Nadat de straf erop zat is de boerderij verkocht aan Wilhelmus van der Hurk. Tegenwoordig runt de familie van Laarhoven er een bed and breakfast.

Foto's

Krantenartikelen

Genealogie